Aparaty ortodontyczne ruchome. Kiedy znajdują zastosowanie?

nakładkowy aparatAparaty ortodontyczne ruchome, obok aparatów stałych, pomagają w leczeniu wad zgryzu. Choć obydwa typy prostują zęby, to zalecane są w różnych przypadkach. Kiedy specjalista może zarekomendować mechanizm ściągany?

 

Czym charakteryzuje się ruchomy aparat?

Aparat ruchomy cechuje się możliwością samodzielnego ściągania przez pacjenta. Jest on zbudowany z części akrylowej przylegającej do podniebienia, a także metalowych elementów (łuków, klamerek oraz śrub lub sprężynek). Może mieć różne kolory, w zależności od preferencji pacjenta.

 

Kto może nosić ruchomy aparat ortodontyczny?

Ten typ aparatów przeznaczony jest tylko i wyłącznie do korygowania niezbyt skomplikowanych wad zębów, bez przesuwania tych, które wyrastają w sposób nieprawidłowy. Dodatkowo stosuje się go przede wszystkim u dzieci pomiędzy 4 a 12 rokiem życia, które wciąż posiadają zęby mleczne, przez co nie można założyć im stałego odpowiednika. Kolejnym kryterium jest gotowość do sumiennego noszenia, bowiem tylko takie może przynieść oczekiwane rezultaty w postaci uniknięcia założenia stałego aparatu ortodontycznego w późniejszym wieku.

 

Leczenie za pomocą ruchomego aparatu ortodontycznego

Jak wspomniano aparat ruchomy działa tylko wtedy, gdy jest noszony zgodnie z zaleceniami specjalisty ortodonty. Najczęściej zakłada się go na całą noc, a także przynajmniej na kilka godzin w ciągu dnia (minimum 4), przy czym brak konieczności noszenia go przez całą dobę jest dla wielu użytkowników największym atutem. Leczenie ruchomym aparatem ortodontycznym wymaga również regularnego zgłaszania się na kontrolne wizyty, średnio co 6 tygodni. W ich trakcie jest on rozkręcany, aby po ponownym dostosowaniu pacjent czuł mocniejszy ucisk, a tym samym leczenie przynosiło oczekiwane efekty. Najczęściej napięcie przestaje być odczuwane już po około 2 dniach.

To, czy w konkretnym przypadku możliwe będzie leczeniem ruchomym aparatem ortodontycznym, czy może konieczny będzie stały, zależy od oceny wydanej przez ortodontę, a także innych czynników wymienionych w tekście, takich jak wiek pacjenta.