Ortodoncja jest jedną z gałęzi stomatologii i zajmuje się korygowaniem wad zgryzu. Leczenie nieprawidłowości związanych z rozmieszczeniem zębów są ważne nie tylko z punktu widzenia estetyki. Wpływają one również na poprawność mowy, żucie pokarmów a nawet na profil twarzy. Pomocą w korygowaniu takich wad jest stały aparat ortodontyczny. Dowiedz się, jak wygląda jego zakładanie.
Problem wad zgryzu nie jest nowy, gdyż do korygowania nieprawidłowości w układzie zębów przykładano wagę już w latach 70-tych ubiegłego wieku. Opieka stomatologiczna, jaką zapewniały wszystkie placówki edukacyjne, obejmowała również skierowania do lekarza ortodonty. Ówczesne aparaty nie były jednak tak nowoczesne jak obecne, a dzieciom zalecano głównie tzw. smoczki – specjalne aparaty ruchome z kółeczkiem, przeznaczone zarówno do noszenia w nocy, jak i do specjalnych ćwiczeń. Obecnie z możliwości korygowania zębów korzystają również dorośli. Pojawiły się też nowe wersje aparatów ortodontycznych, w tym konstrukcje stałe, przeznaczone do długotrwałego leczenia poważniejszych wad zgryzu. Znaczenie takich pomocy w korygowaniu kształtu łuku zębowego jest bardzo duże. Dzięki systematyczności oraz zastosowaniu specjalnych technik można nie tylko ustawić istniejące zęby w idealnym porządku, ale też rozbudować szczękę
i przygotować miejsce na pojawienie się nowych.
Stały aparat ortodontyczny jest przygotowywany dla konkretnego pacjenta. Jego konstrukcja oraz wykorzystane elementy są projektowane tak, aby gwarantowały konkretny efekt. Standardowy aparat składa się z łuków, pierścieni, ligatur oraz zamków. Te ostatnie są mocowane na poszczególnych zębach – po jednym na każdym z nich. Zadaniem łuku jest wywoływanie nacisku na zamki, które przesuwają zęby na swoje miejsca. O jego utrzymanie na miejscu dbają pierścienie, natomiast ligaturki służą do łączenia łuków i zamków. Zakładanie aparatu ortodontycznego składa się z pięciu etapów. Są to:
Poszczególne elementy aparatu mogą być wykonane z różnych materiałów – metali, ceramiki, kryształów itp. Wybór modelu, a także koloru gumek ligaturek jest uzależniony od woli pacjenta. O zasadniczej konstrukcji decyduje lekarz.